تاثیر تدریس انواع متفاوت همایی بر روی پیشرفت کلام نوشتاری تولید شده توسط یادگیرندگان ایرانی زبان خارجه سطح متوسط

چکیده: پایان نامه (شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج بدست آمده) در این پایان نامه تلاش شده است تا تاثیر تدریس انواع مختلف هم آیی بر پیشرفت نوشتاری توسط زبان آموزان حد متوسط ایرانی مورد بررسی قرار گیرد. برای انجام این کار100 دانشجوی سطح متوسط در آموزشگاه نصر بابل به عنوان جمعیت مورد مطالعه انتخاب شدند. در مرحله اول برای انتخاب کردن جمعیتی که از لحاظ مهارت زبان تقریباً در یک سطح باشند تست جامع ket اجرا شد و 63 نفر از آن ها انتخاب شدند. مطابق طرح ما در این پایان نامه که quasi- experimental design بوده است این 63 نفر به طور تصادفی به دوگروه 32 نفره آزمایش و 31 نفره کنترل تقسیم شدند. برای همگون سازی این جمعیت بر روی نتایج بدست آمده از تست ket ، آزمون f اجرا شد. نتایج بدست آمده از آزمون f همگون بودن این جمعیت را تایید کرد. در مرحله بعدی امتحان انشاء که به صورت نوشتن داستان براساس یک سری تصاویری که بیان کننده داستان بود به عنوان پیش آزمون به دانشجویان در دو گروه آزمایش و کنترل داده شد. ابتدا آن ها داستان را به زبان انگلیسی نوشتند سپس آنچه را که به زبان انگلیسی نوشته بودند ترجمه کردند و در پایان داستان را به زبان فارسی نوشتند. آموزش در 20 جلسه اجرا شد. هر جلسه واژگان هم آیی به همراه تعدادی تمرینات به گروه آزمایش ارائه داده شد. هدف اصلی محقق تدریس هم آیی های متوسط (medium strength) بوده است. 30 دقیقه اول کلاس به تدریس تعدادی مطالب انتخاب شده برای گروه آزمایش اختصاص داده شد در حالی که به گروه دوم یعنی گروه آزمایش روش خاصی آموزش داده نشد. به عبارت دیگر،به گروه کنترل هیچ آموزشی در زمیه تدریس واژگان هم آیی داده نشد. در پایان دوره آموزش امتحان انشاء براساس همان تصاویری که در پیش آزمون به دانشجویان داده شد به عنوان پس آزمون به دانشجویان در گروه کنترل و آزمایش داده شد. برگه های هر دوگروه در پیش آزمون و پس آزمون توسط محقق و دو مدرس با تجربه زبان انگلیسی مورد ارزیابی قرارگرفت. سپس از طریق آزمون t میانگین نمرات دو گروه مقایسه شد و محقق فرضیه صفر (h0) را رد نکرد؛ به این معنا که تدریس انواع مختلف هم آیی بر پیشرفت نوشتاری زبان آموزان موثر نمی باشد.